هولوکاست

اولین بار که احمدی نژاد بحث هولوکاست را پیش کشیده و با اظهار نظرهای بی دلیل خود هیاهو بر سر هیچ براه انداخت قصد داشتم دراین مورد مطلبی بنویسم که بنا به مصلحت منصرف شدم ،ولی آقای احمدی نژاد قصد رها کردن نداشته و برای مورد توجه قرار گرفتن گویا راه دیگری نمیشناسد تا جایی که خط قرمزی در روابط خارجی ایجاد نموده و اصرار بر ایجاد تنش در روابط بین المللی دارد ،در صورتی که پا فشاری و تکرار در تکذیب هولوکاست( که پرونده آن واقعه توسط کسانی که خود را قربانی میدانند و کشوری که متهم به انجام جنایت است بسته شده و با هم کنار آمده اند )نتیجه ای جز دشمن تراشی تا کنون نداشته است ، آنچه که اکنون در این نوشته به آن اشاره میکنم ( به باورهای مذهب شیعه درایران) شاید قیاس درستی نباشد ولی تامل برانگیز است .

روایتهای زیادی در خصوص قیام کربلا و شهادت امام حسین (ع) انتشار یافته و نقل شده است که در اکثرموارد حواشی واقعه کربلا آنچنان اقرارآمیز و بدوراز واقعیت تحریف شده که اعتراض عالمان دینی را بدنبال داشته است ،آنهایی که قبل از انقلاب را تجربه کرده بیاد دارند که عوام یا توده مردم علاقه زیادی به سخنرانی ملاها و روحانیان که در منازل منبر رفته و در قبال دریافت مبلغ بسیار ناچیزی به اصطلاح روضه خوانی میکردند داشتند و چون اکثریت آن شیخ و ملاها سواد بالایی نداشتند و اهل مطالعه و تحقیق نبودند ،طوطی وار روایت هائی را یاد گرفته و از سر ذوق هر یک به فراخوربا آب وتابی تحویل مردم میدادند،تا آنجا که اصل دین و هدف امام حسین (ع) به فراموشی سپرده و شخصیتی مورد ظلم واقع شده و ناتوان درچشم مردم به تصویر کشیده میشد تا قطرات اشک بر پهنای صورت، تاثیرمرثیه خوانی شیخ و سکه ای اجرت پالایش روح شود،البته بودند حجج الاسلام هائی چون مرحوم شیخ احمد کافی که هم سواد و هم مطالعاتی در خور داشتند و در کشور شناخته شده بودند ،ولی آن گروه شیوخ کم سواد وبی مطالعه که غالب دانسته های خود را پای منبر دیگر همردیفان خود حفظ کرده بودند ابائی از اضافه کردن به آمار و ارقام و غلو کردن نداشته ،حتی شاید صواب نیز میدانستند که مثلا لشگر عمر سعد را سیصد هزار نفردر مقابل هفتاد و دو نفرآمار بدهند ،از میدان نبرد و چیدمان چادرها و خیمه ها آنچنان دقیق میگفتند یا از مشخصات اسب امام و چگونگی حرکتش در میدان هنگام نبرد ،چکاچک شمشیرها و نفیر تیرها که ازچله کمان به هر سوی پرتاب شده را ،که گوئی شیخ خود در آن میدان حاضر بوده و روایتگر دیده خود است ، در جائی دیگر روایت میکنند که امیر مومنان حضرت علی (ع) در یک روز چهار هزارنفررا ازدم تیغ گذراند،اینکه چرا آن امام همام چنین کرده اند مورد بحث نیست چرا که معصوم بوده و در جهت امر خدا دشمنان دین را ازدم تیغ گذرانده اند،ولی کسی هست جواب دهد که انجام چنین کاری در مدت کوتاه یکروز چگونه ممکن شده است؟ با توجه به اینکه تا حدود دویست سال پس ازامام حسین (ع) هیچ سند مکتوب از واقعه کربلا در دست نیست و آنچه که هست( فارغ از صلاحیت نویسنده و حب وبغض) به فاصله بیشتر از دویست سال بعد از شهادت آن حضرت نوشته شده ،آیا کسی جرات دارد در خصوص عدد لشگریان مقابل امام شک کرده و سوال کند؟

چون من سواد و مطالعه کافی در این موارد را ندارم و مصلحت نمیبینم به همین اندازه اکتفا میکنم و گرنه موارد و روایت های زیادی داریم که مورد بحث و تشکیک عالمان و محققان دینی قرار گرفته است و حال نتیجه ای که از بیان این مطالب دنبال میکنم یک سوال است ، چگونه احمدی نژاد شیعه بر باورهایی اصرار میورزد که 1400 سال پیش واقع شده و در مقابل هر شیعی مذهب ده سنی آنرا رد میکنند و در مقابل بخود اجازه انکار واقعه ای را میدهد که از زمان وقوع آن بیشتر از 60 سال نگذشته ، در اصل آن همه اتفاق نظر دارند و عکس و شاهد زنده نیز برحادث شدن آن گواهی میدهد .

نمایش سقوط

دیروز احمدی نژاد به امریکا رفت ، که کاش هواپیمای حامل ایشان مثل دهها هواپیمای دیگر با نقص فنی روبرو شده و از جا بلند نمیشد ،کاش با هوای طوفانی برخورد نموده و به ایران برمیگشت و ایکاش های دیگر ......


هنگام سخنرانی رئیس جمهور ایران افراد در رفت و شد بودند ، صندلی های خالی پوزخند میزد به چشمهای میلیونها بیننده ، مظلومیتی دیده نمیشد که برایش زانوی غم بغل گرفته و دست به دعا برداریم ، داس در دست دروگری خودخواه بود که نکاشته به درو آمده بود و زمین خشک و خالی ، باد کاشته بودیم و طوفان درو کردیم ، خس و خاشاک کاشتیم و دریغ از بوته ای ،علف هرز و..... زمین تفتیده نصیبمان شد .


دیگرچون گذشته اهریمن را درامریکا و همراه رئیس جمهورش نمیدیدم ، چرا ؟


در بیرون ساختمان سازمان ملل افرادی شعار مرگ سر میدادند ،که بوی دوستی ازشان به مشام نمیرسید ولی در برابرشان حس مقابله وستیز را نداشتم ، مگر شدنی است کسی نام کشورت را با مرگ بخواند ولی در تو دشمنی ایجاد نکند ؟ چنان فضا آلوده شده است که دوست را از دشمن تمیز نمی توان داد ، کو آن حمیت و غرور ؟؟


به کجا میرویم ، خانه دوست کجاست ؟